خدایا مگذار برای پناه از خطر دعا کنم.

خدایا خسته ام ،

از بد بودن هایم ...

از اینهمه تظاهر به خوب بودن هایی که نیستم .

از آفرینش کوهها و آسمانها و هستی که سخت تر نیست ...

خوبم کن ؛

فقط همین.

وسوسه های نفس نگذاشت، جانم در نهر رجب تطهیر شود؛

از در آویختگان درخت طوبای شعبان هم که نبودم؛

ترحم فرما و در دریای رحمت رمضانت مستقرم نما ...

ای کاش یک بار خالصانه و از ته ته دل بتونم این دعا رو زمزمه کنم:

الهی انت کما احب فجعلنی کما تحب

خدایا! تو اون جوری هستی که من دوست دارم، منم اون جوری کن که خودت دوست داری!